
Το κάστρο της Μεθώνης στέκει επιβλητικά στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου. Είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές καστροκοινωνίες στην Ελλάδα, με έκταση περίπου 93 στρέμματα, και στην άκρη προς τη θάλασσα υπάρχει το Μπούρτζι, στο οποίο μπορείτε να φτάσετε ακολουθώντας τον πλακόστρωτο διάδρομο μέσω της Πύλης της Θάλασσας.
Το κάστρο της Μεθώνης χτίστηκε το 1209 από τους Ενετούς σε ένα βράχο που μπαίνει στη θάλασσα και χωρίζεται από τη στεριά με μια τεχνητή τάφρο. Η γέφυρα που το συνδέει με τη στεριά και η διακοσμημένη πύλη του είναι τα πιο εντυπωσιακά σημεία του Κάστρου. Η πέτρινη γέφυρα που αποτελείται από δεκατέσσερα τόξα, χτίστηκε πάνω από την τάφρο από τεχνικούς του Expedition scientifique de Moree, που συνόδευσε τον στρατηγό Maison, το 1828. Δύο μεγάλοι προμαχώνες επιφυλάσσονται στα αριστερά και στα δεξιά της εισόδου, ενώ στο δυτικό άκρο υπάρχει ο προμαχώνας Bembo, που χτίστηκε τον 15ο αιώνα.
Η βόρεια πλευρά του Κάστρου της Μεθώνης είχε πάρει την τελική της μορφή στις αρχές του 18ου αιώνα και τη διατηρεί μέχρι σήμερα. Το ύψος του τοίχου σε αυτή την πλευρά φτάνει τα 11 μέτρα. Ο τρουλαίος δρόμος που ξεκινά από την πύλη, οδηγεί από μια δεύτερη πύλη και μετά μια τρίτη, μέσα στο κάστρο.
Μέσα στο Κάστρο της Μεθώνης υπάρχουν ερείπια των σπιτιών που έμεναν οι Βενετοί άρχοντες την περίοδο της ακμής, ο πλακόστρωτος δρόμος που οδηγεί στην Πύλη της Θάλασσας, τα ερείπια του τουρκικού λουτρού, η βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Σοφίας, κοντά στην οποία υπάρχει μια πλάκα με λατινικά γράμματα (χρονολογείται στο 1714), μέρη δωρικών κιόνων και μια μονολιθική στήλη από γρανίτη που είναι κοινώς γνωστή και αποκαλούμενη «η στήλη του Μοροζίνι», επειδή είτε το φτερωτό λιοντάρι της Βενετίας είτε η προτομή του Μοροζίνι. πιστεύεται ότι τοποθετούνταν εκεί.
Το Κάστρο της Μεθώνης βρισκόταν στην ακμή του μεταξύ της Α ‘ενετικής περιόδου, δηλαδή κατά τον 13ο-15ο αιώνα, ενώ η οριστική παρακμή ήρθε, μετά το 1828, και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού άρχισε να μετακινείται εκτός των τειχών.